جدال برسر یک خال درادبیات ایران
حافظ :
اگرآن ترک شیرازی بدست آرددل مارا به خال هندویش بخشم سمرقندوبخارا را
صائب تبریزی :
اگرآن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا به خال هندویش بخشم سرودست وتن وپارا
هرآنکس چیز می بخشد زمال خویش می بخشد نه چون حافظ می بخشد سمرقندو بخارارا
شهریار:
اگرآن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا به خال هندویش بخشم ،تمام روح واجزا را
هرآنکس چیز می بخشد ،به سان مرد می بخشد نه چون صائب که می بخشد سرو دست وتن وپارا
سرو دست وتن وپا را به خاک گور می بخشند نه برآن ترک شیرازی که برده جمله دل هارا
رندی :
هرآنکس چیز می بخشد ،به زعم خویش می بخشد یکی شهرو یکی جسم ویکی هم روح واجزا را
کسی چون من ندارد هیچ در دنیا ودر عقبا نگوید حرف مفتی ،چون ندارد تاب اجرا را
فاطمه در یایی:
اگر ان ترک شیرازی ،بدست آرد دل مارا خوشا بر حال خوشبختش ،بدست آورد دنیا را
نه جان وروح می بخشم ،نه املاک بخارا را مگر بنگاه املاکم ؟ چه معنی دارد این کارا
وخال هندویش ،دیگرندارد ارزشی اصلا که با جراهی صورت ، عمل کردند خال هارا
نه حافظ دارد املاکی ،نه صائب دست وپاهارا فقط می خواستند این ها بگیرند وقت ماهارا
آ
آتنیک:
اگرآن ترک شیرازی بدست آورد، دل آن هارا بگوئید اینجا هم دلی هست وبدست آوردنش مشکل
چه چاره دارد این آنتیک ؟چرا که این دل از سنگ است وجالب این که گذشتن از جان هم هست برایش ناممکن
این مجادله ی جالب در نشریه دانشجو ودانشگاه چاپ شده بود که من هم با کمال پر رویی دو بیت سرودم که متاسفانه چون یادداشت نکردم از خاطرم فراموش شد واز این بیت فوق که اکنون گفتم خودم هم راضی نیستم ....
