بدون سخن

یاددارم در غروبی سردسرد

می گذشت ازکوچه ی مادوره گرد

دادمی زد:کهنه قالی می خرم

دسته دوم جنس عالی می خرم

کاسه وظرف سفالی می خرم

گرنداری کوزه خالی می خرم

اشک در چشمان بابا حلقه بست 

عاقبت آهی کشید بغضش شکست 

اول ماه است ونان درسفره نیست

ای خداشکرت ولی این زندگی است؟

بوی نان تازه هوشش برده بود

اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بی روسری بیرون دوید 

گفت :آقاسفره خالی  می خرید؟