واژه هایی که بارسنگینی به دوش می کشند!!!!

هردوره ای ادبیات خاص خودرا دارد به گونه ای که اشخاص امروزی ادبیات دیروز را به سختی درک می کنند ومعنی آن را می

فهمند واشخاص دیروز منظور جملات به کار رفته توسط فرزندان خود را متوجه نمی شود اما داستان تنها به این موارد ختم نمی

شود بلکه مشکلی که امروزه گریبان گیر مکالمات جوانان شده است اوضاع را بحرانی تر از ده سال گذشته کرده است.

حدود ده سال قبل بود که استفاده از واژه های تابلو،ضایع،گاف ،سوتی ،سه،باهال ،بی خیال ،ضدحال،فاز،وغیره باب شد .دروحله

ی اول والدین نسبت به استفاده از این قبیل واژگان توسط فرزندان خود برخورد کرده ونوع صحیح وبه زعم خود مودبانه ی آن را

تذکر می دادند ولیکن با سرعت یافتین زندگی بشر در قرن 21،خواه ناخواه اینگونه صحبت کردن وشکستن افعال (زنگیدم ،بزنگ)

دربین اقشار مختلف باب شد ورهایی از آن امکان پذیر نیست ؛چراکه با استفاده از واژه ی تابلو می توان از گفتن چندین کلمه برای

بیان احساس ومنظور خود صرف نظر کرد .

ولی مشکل اساسی اینجاست که امروزه برخی افعال وواژه ها مسئله ی حیثیتی پیداکرده است وگاهی به تنهایی نمی توان آن هارا

استفاده کرد وبه محض استفاده کردن ؛اگرجمع دوستانه باشد که موضوع خندیدن فراهم می شود واگر مخاطبان افراد به اصطلاح

متشخص باشند (البته با سن کم یعنی جوان امروزی ) خندین خودرا به زمان بعد ودر جمع دوستانه ی خود موکول می کنند .همه ی

آن افعال وکلمات شرم آور که به خودی خود آری از هرگونه شرم می باشند به واقعه ی ....ربط داده می شوند واین واقعه باعث شده

است خیلی از کلمات بارمعنایی سنگینی پیداکنند.

یاباید به فکر ابداع واژگان جدید برای جایگزینی کلمات تحریف شده باشیم یا این که دید خودرا عوض کرده وجور دیگر ببینیم.